Mijn vader overwintert in het zuidelijke Spanje. Samen met hem ben ik een weekje op stap geweest en in Cartagena een dagje rond gaan lopen voor een banner. Voor hem was Ingress totaal onbekend.. tot die dag!Hij heeft er een leuk verhaaltje van gemaakt en deze op zijn eigen site geplaatst voor iedereen die dat wilt zien. Hieronder het relaas met af en toe “plat” Nijmeegs. Enige humor of zelfspot is hem (of mij) niet vreemd.
De stad Cartagena
We wilden een paar interessante plaatsen bezoeken, zoals het maritiem museum en het oude en het nieuwe openluchttheater. Er zit in bouw ongeveer 2000 jaar tussen beide theaters. Ook wilden we nog naar het kasteel en de kasteeltuin. In Cartagena hebben we de auto geparkeerd en eerst bij het Ayuntamiento (stadhuis) een bakkie gedaan.
Maar dan wil Berry graag de ruimte hebben om delen van zijn spel Ingress te realiseren. Ingress is een “verbeter de wereld” spel waarbij 2 partijen over de wereld verdeeld strijden om macht.” Cartagena blijkt dan een slagveld te zijn.
“Hadden we niet beter bij de Kanonnen kunnen blijven?”, denk ik dan in mijn eenvoud.
Even voor de duidelijkheid: Ingress is een realityspel, dat volgens wikipedia massaal online gespeeld wordt op Android smartphones en op i-phones. In het spel is de echte wereld in de app vertegenwoordigd door een uitgeklede versie van Google Maps in aangepaste kleurstelling, virtueel gevuld met portalen. Twee partijen, de Enlightened (verlichten) en de Resistance (verzet), strijden om de controle van deze portalen. Doel van het spel is om als partij zoveel mogelijk oppervlakte (gewogen naar bevolkingsdichtheid) te beslaan, door de portalen in driehoeken (“fields of velden”) aan elkaar te koppelen (“linken”). Het klinkt ongeveer als ganzenborden, maar dan iets anders. https://nl.wikipedia.org/wiki/Ingress.
We gaan beginnen, meende ik. “Hé”, dacht Berry, “even overleggen met die signora op dat bankje”. (zie foto), waarbij de signora vraagt:”Hé Berry, zit jij ook met Ingress te speulen? Is dat spel duur?” “Nee hoor”, antwoord Berry, “hier gekocht met 40 % korting, kiek maar achterum”, in het Spaans dan!
Dan komt er een beknopte uitleg aan de hand van zijn smartphone, tsjonge tsjonge! (zie foto)
Goed begin van het spel dus
Nou, dacht ik, het lijkt me ook wel leuk om het gewoon te volgen. Die gedachte maakt alleen al deel uit van het spel: fictie dus. In de wereld van, in gewoon Nederlands, fantasie en bedrog, stuit ik door geïnteresseerd te knikken in het spel op termen als hacker, illuminator, purifier, recruter, mind controller, recon, pioneer, builder, engineer, liberator, specops en explorer. Als ik dan de term First Saterday zie en ik tegen Berry zeg, dat het spel pas komende zaterdag gespeeld kan worden, kijkt hij mij meewarig aan. “Loop maar gewoon mee”. Dat lijkt eenvoudiger gezegd dan gedaan, want na 8 kilometer met onderbrekingen als “stop, even terug”, “nog even kort rechts af” en “even de 4-baans weg oversteken”, besluit ik om het hoofd in de schoot te werpen en gewoon mee te sjokken. Rond 2 uur heb ik maar als generaal Constant een staakt het vuren afgekondigd en besloten tot “join reality” ofwel lunch.
Ik kreeg trek, Berry trouwens ook. Tijdens de lunch heeft Berry nog een poging gewaagd om op zijn smartphone, waar het spel op staat, te laten zien hoe het werkt met alle vormen, kleuren, pijlen en hoe het “profile” er tot dan toe uitziet. Want we zijn nog niet klaar! Ik krijg het Spaans benauwd. Ik dacht even Berry terug tot de werkelijkheid te brengen door te vragen: ”Zullen we nog iets bezichtigen?” Ik zag Berry zijn wenkbrauwen fronsen en denken: ”Oh ja, ook dat nog”. Maar ik zag hem ook rekenen: ”Ik moet nog zoveel portals afwerken, maar dat kan tussen de bezoeken door.
“Ach ja”, meende ik, “het is ten slotte zijn dag”. Na 5 portals kwamen we in het Maritiem Museum terecht waar een replica ligt van een in de oude haven van Puerto de Mazarrón gevonden zeilschip uit de Phoenitische tijd. We praten dan over 3000 jaar geleden. Toen hadden ze het nog niet over “portals”. Berry had z’n smartphone overigens tijdelijk opgeborgen. Maar daarna ging de strijd onverminderd door. Bij het stadhuis was Berry in onzekerheid. Ik zei tegen hem: ”Daar staat iemand, daar kun je het gewoon aan vragen, de lokale postbode”. Berry hield hem zijn smartphone voor maar de man snapte het niet (zie foto). Even later zagen we de postbode weer zitten op een bankje. Je zag hem denken: ”Hoe heette dat verrekte spel ook al weer?” (zie foto).
Gelukkig kregen we ook de gelegenheid om de openluchttheaters te zien en gingen we met de glazen lift naar de kasteeltuin op 80 meter hoogte (zie foto). Van daaruit een prachtig uitzicht over de oudheden van de stad Cartagena. EN Berry kon er weer een portal afwerken. Het bleek dat we al 12 km gelopen hadden maar het voelde als 22. Langzaam liepen we terug naar de auto, passeerden nog een C101 oorlogsvliegtuig (het Ministerie van Defensie ligt daarachter) MAAR op weg naar de auto lag nog één portal, waar Berry zich op verkeek en vervolgens weer een eind moest teruglopen.
Maar ik niet, ik had het gehad, ik zette mij neder onder de C101 (zie foto) en vroeg mij af waar het in deze wereld allemaal over ging. Voor mij persoonlijk ging het niet over “Explorer, Missies, Banners of Trekker” maar wel over “staying alive!” Er is maar één conclusie over dit bezoek: “Sodeju, wat een dag”. Ik zag nog net dat op het dak van een eettentje een man al zo lang zat te Ingressen, dat ie vergeten had om te eten (zie foto). Ik waagde het niet tegen Berry te zeggen: “Kijk, dat krijg je ervan!” Het moet ten slotte gezellig blijven…
Maar alle gekheid op een stokje, het was een vermoeiende maar gedenkwaardige dag, waarbij ik op mijn 72e gehoopt had iets te leren van de virtuele wereld, helaas is dat niet gelukt. Thuis gekomen hebben we de laatste partijtjes Rummikub gespeeld. De eindstand was 8-8. Eigenlijk is dit een stand waar we vrede mee kunnen hebben en daar kon Berry met zijn Ingress niets, maar dan ook niets, aan veranderen. Rummikubben blijft gewoon Rummikubben.
PS: U denkt misschien wel dat ik met dit verhaal de draak steek met Berry of met Ingress. Niets is minder waar. Wij Theunissens, zijn nogal ruimdenkend en zoals ik S.. heb aan de digitale wereld, heeft Berry S… aan de reële wereld. Wie is beter af? Geen idee! Ik heb Berry overigens dit verhaal eerst even laten lezen, want zo ben ik dan ook weer.
PPS Berry: Al de standbeelden, vliegtuigen, poppetjes, kanonnen of aparte muurschilderingen kunnen dus die portals zijn. ’t Is maar dat je het weet.